นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 1 (2)
เด็กชายเหมันต์หันมาตั้งคำถาม .. เพื่อจะหาข้อเปรียบ เทียบ .. เปรียบเหมือนน้องสาวให้จงได้
"กินสิ!! คุณน้ำกินข้าวได้"
เด็กหญิงสายธารตอบรับ ... พี่ชายยิ้ม
"แต่คุณน้ำใช้ช้อนกะซ้อม เจ้าจูไม่ต้องใช้นี่นา"
บ่งบอกได้อยู่นะว่า .. เด็กหญิงเองก็ฉลาดเฉลียวอยู่มาก เชียวล่ะ
เป๊าะ!!
โอ๊ะ!!
พอสิ้นเสียงดีดมะเหม่ง ที่สองข้างด้านหลังถูกมัดไว้เป็น เปียเล็ก ๆ สองเปีย ก็มีเสียงฮึม ๆ
"นี่แน่!! ใช้ช้อนกะส้อม! กินข้าวทียังต้องให้พี่วิ่งไล่ป้อน อยู่เลย ..ขี้ตู่ ..ขี้เถียงดีนักนะคะ!!"
พี่ชายที่อดใจไม่ไหว..หันมาดีดเหม่งน้องสาวเสียงดังลั่น
ผลคือ...
.. แง!! .. แง!!! ..
เหมันต์ต้องรีบกระโจนมาตะครุบปากสีสดห้อยย้อย .. ที่ เมื่อกี้เถียงพี่ชายตาแป๋ว ๆ ..หากแต่บัดนี้.. คนช่างเถียงกลับมี น้ำตาระยับมาเกาะพราวแทนที่ เพราะคนเป็นพี่ชายคงฉุนจัด ..ก็เลย.. ลงโทษหนักมือกันไปสักหน่อย
"โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะ..ไม่ร้อง น้องน้อยเด็กดี..น้องน้อยคน เก๊ง...คนเก่ง"
เสียงขุ่น ๆ เมื่อก่อนหน้ารีบเปลี่ยนมาเป็นพูดจาอ่อนโยน ปลอบใจ สีหน้าแลดูกังวลจนเสียงแง ๆ จึงจะค่อย ๆ ลดเบาลง ถึงเงียบหาย แต่ยังมีอาการสะอื้นฮักให้เห็นอยู่บ้างเป็นระยะ ๆ
"ไหน มาให้พี่ชายดูสิคะ ... เจ็บมากไหม?"
น้ำเสียงอ่อน ๆ กังวลของพี่ชายที่มักหยุดชะงักน้องน้อย ได้ ...เสมอ
แต่คนถาม ... ถามเพราะไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองคง ลงหนักมือไปหน่อยด้วยที่ความมีอารมณ์เคืองขุ่น ...
มือใหญ่คร้ามเข้มดึงมือขาวบางนุ่มนิ่มเล็ก ๆ ที่กุมเหม่ง ไว้ออกมาดู เพราะอยากให้แน่ใจว่าไม่มีรอยปูดโนให้เห็นเป็น หลักฐานฟ้องจับผู้กระทำความผิด
เด็กหญิงพยักหน้า จนน้ำตาร่วงเผาะ ๆ จากกรอบขนตา หนาเป็นกระจุก ที่บัดนี้เกาะกันเป็นกลุ่ม เนื่องจากหยาดน้ำตา จับเต็ม
"มาค่ะ พี่ชายท่องคาถา เป่าเพี้ยง!! โอม..เป่าเพี้ยง ๆ หายเจ็บ .. หายเจ็บ"
เป่ากระหม่อมหลอกน้องสาวสำเร็จก็ใช้ฝ่ามืออุ่นคลึง ๆ ให้
"ห้ามไปฟ้องแม่พี่นะคะว่าโดนพี่ดีดเหม่งมาน่ะ"
พอต่างฝ่ายต่างสบายใจกัน ... คนพี่เริ่มหันซ้ายแลขวา
กลัวใครได้ยินเสียงน้องร้อง แล้วเดินมาเห็นรูปคดี .. และอีกทั้งคนน้องปากเปราะชะมัด .. หากไม่มีการกำชับกำชา เตี้ยมดักทางกันไว้ก่อนละก็..น้องมักพาซื่อ ชอบเล่าความได้ หมดตามประสาเด็กช่างพูดช่างจำ
เขาไม่อยากถูกมารดาดุหรือบ่นว่าเรื่องไม่ดูแลน้อง .. แล้วต่อไปจากนั้น ก็จะมีการร่ายยาวถึงหนี้บุญคุณของเจ้าของ บ้าน ซึ่งก็คือบิดาและมารดาของน้องสาวช่างซักช่างเถียงคนนี้ ตามมาอีกเป็นสามสี่กระบุงโกยโน้นเลยเชียว
เขาไม่ใช่ ไม่เชื่อฟังในสิ่งที่มารดาคอยพร่ำสอนหรอกนะ หากแต่ความเป็นเด็กผู้ชาย มันก็มีบางที .. ที่จะเผลอเล่นอะไร แรง ๆ ไปบ้างก็เท่านั้น
"ไม่ฟ้อง คุณน้ำไม่ใช่เด็กขี้ฟ้อง"
ตาเปียก ๆ ปากสดแดงย้อย..ยืนยัน เพราะเคยมีหลาย ก่อนหน้าที่โดนพี่ชายปรามาสใส่หน้าอยู่เป็นประจำ
"เอ้า!! เจ้าข้าเอ้ย มาดู มาดู มีเด็กขี้ฟ้องขี้แยอยู่ตรงนี้ ตุ๊กแกเอ้ย!! มาเร็ว ๆ มากินตับเด็กขี้ฟ้อง"
แล้วเด็กชายใกล้วัยรุ่น ... ก็มักจะทำท่าป้องปากตะโกน ไปทางต้นมะขามใหญ่ ๆ ที่สายธารรู้ดีว่ามีตุ๊กแกอาศัยซ่อนอยู่
"คุณน้ำไม่ได้ขี้ฟ้อง!! พี่ต้นนั่นแหละขี้แกล้งคุณน้ำ!!!"
"เค้าไม่ได้ขี้แกล้ง!! ตัวนั่นแหละ! ชอบมาตาม ชอบมา วุ่นวายกะเค้าเองนะ" ผู้พี่ชักโกรธจริงโกรธจัง
"ก็อารันเคยสั่งพี่ชายไว้นี่ค่ะ ว่า ต้นเอ้ย ..เป็นพี่.. ก็ต้อง ดูแลน้องนะ ไปไหนมาไหนให้น้องเล่นด้วย มีอะไรก็ต้องแบ่ง ต้องปันให้น้องก่อนนะต้นนะ"
เจ้าตัวท่องได้แม่น ..
ไม่ผิดคำมารดาของพี่ชายที่สั่งกำชับไว้เลย ... สักคำ!!
มีรอยยิ้มแตะแต้ม เมื่อความทรงจำแจ่มชัดมาถึงตรงนี้
หากพอความเป็นจริงในปัจจุบันก็ .. วกแทรกกลับเข้ามา ราว..เย้ยหยัน
สายตาใต้ขนตางอนสวย .. ทอดมองไปยังถนนหน้าบ้าน หนทางสู่เบื้องหน้าที่ทอดยาวอย่างเหนื่อยหน่ายขึ้นมาอีกครั้ง
เบือนหน้ากลับมาเอื้อมจะแตะตำรา จนไปสะดุดตาเข้า กับซากเรือแจวผุ ๆ เก่า ๆ ที่จอดเกยฝั่งเป็นที่อยู่อาศัยของ เหล่าเถาผักบุ้งพันเลี้อยได้ ... สบายไป
คำชี้แจงจากใจนักเขียน
เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ มีกลิ่นไอที่นักอ่านตัวยงบางท่านอาจตะหงิดใจสงสัย
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
นิยายเรื่อง 'น้องน้อยที่รัก' เรื่องนี้
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ซึ่งนิยายเล่มรักเรื่องนั้นคือ ...
... 'พี่เลี้ยง' ... ของท่านนักเขียน ... 'ทมยันตี' ...
บุคคลที่ไรต้ายืดถึงเป็นต้นแบบ เป็นแรงบันดาลใจ และเป็นแบบอย่างที่ดี ที่ไรต้าจะสามารถก้าวตามท่านได้..ในเส้นทางนักแต่งนิยายที่รักความสงบสุขผู้หนึ่งก็เท่านั้น
ดังนั้น ... เจตนาที่ตั้งใจแต่งนิยายเรื่องนี้
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ไรต้าเพียงแค่อยากเก็บกลิ่นไอนิยายที่ตนรัก .. มาไว้ในรูปแบบที่ตนจินตนาการของตนเองเท่านั้นเองค่ะ
... หวังว่านักอ่านจะเข้าใจ ...
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพของแต่ละเรื่องนะคะ สู้ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น