นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 3 (4)
... คนยอมรับปาก ...
สุดท้ายก็ยังสามารถอ้างโน้นอ้างนี้ได้สารพัด
แล้วครั้งนี้ เขาต้องไปไกลเสียขนาดนั้น ต่อให้ 'มีเงิน' มากมายสักแค่ไหน .. แต่ในเมื่อต้องไปรับตำแหน่งใหม่
ย่อมต้องมีข้ออ้างใหม่มาว่า 'ไม่มี .. เวลา'
ก็เขาเองมิใช่หรือ..ที่เคยพร่ำสอนมาเมื่อเยาวัย
ที่เมื่อยามเด็กหญิงสายธารมัวแต่โยเยโอ้เอ้ เคี้ยวข้าวช้า ..จนทำให้พี่ชายพลอยเสียเวลาในการเดินทางไปโรงเรียนสาย เสียด้วยกัน
สุดท้ายเช้านั่น .. คนขี้หงุดหงิด .. จึงหันมาลงที่น้อง
"มีเงินมาก ..ก็ใช่ว่าจะซื้อเวลามาได้มาก.. กว่าคนอื่น"
".. คนทุกคน .. วันหนึ่งมียี่สิบสี่ชั่วโมงเท่ากัน ขืนคุณน้ำ คิดแค่ว่าเรามีเงินมาก ๆ อยู่แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลไปกับ อะไรแล้ว .. แค่นี้คุณน้ำก็คิดผิดแล้วล่ะค่ะ"
แต่คนเป็นน้องยังคงออกความเห็นโต้กลับมา .. ตาแป๋ว ๆ
"ซื้อเวลาไม่ได้..ได้อย่างไรคะ? เพราะหากเราไม่มีกะตัง เราเก๊าะ..ต้องเดินไปโรงเรียน การเดินไปโรงเรียนเราก็ต้องใช้ เวลามากกว่าคนที่มีสตางค์ขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนนี่คะ? พี่ต้นจะ ว่าเงินซื้อเวลาไม่ได้ ... ได้อย่างไร"
"เอ๊า!! .. ก๊อ" พี่ชายเถียงไม่ออก ได้แต่เกาหัวแกรก ๆ
"งั้นมี .. ก็ได้ แต่อย่าไปให้ความสำคัญกับมันมาก จนเรา กลายไปเป็นทาสของมัน เราต้องใช้เงินให้เป็นบ่าว อย่าปล่อย เผลอให้มันมาครอบงำ ..จนมันกลายมาเป็นนายเรา.. ..คุณน้ำ.. เข้าใจที่พี่บอกตรงนี้หรือเปล่าล่ะ" ไม่วายเยาะเย้ยน้อง
"จะยากตรงไหนคะ? เราก็เอาเงินที่เราหามาได้ เอาไป จ้างแม่ค้าเพื่อมาทำกับข้าวให้เรากิน หรือที่เรียกว่าซื้อเขากิน คล้าย ๆ อย่างนี้หรือเปล่าคะ?" น้องน้อยพาซื่อ นึกว่าพี่ชายตั้ง คำถามมาถาม เลยตอบเขาไป..ตาแป๋ว ๆ อีกครา
"ใช่ค่ะ..แล้วเราก็จะได้ทำงานจนเหนื่อย..จนหัวทิ่มหัวตำ รับจ้างเป็นลูกจ้างคนอื่นงก ๆ เพื่อที่จะได้เอาเงินของเขามาจ้าง คนอื่นต่อไปไงล่ะ" พี่ชายประชด
"คุณน้ำว่า .. มันเป็นการพึ่งพาอาศัยกันโดยการใช้เงิน เป็นสื่อกลางต่างหาก" คนเป็นน้องรู้มากกว่า เพราะบิดาเคย สอนเรื่องนี้อีกเช่นกัน
"เพราะเราคงทำอะไร ๆ ต่อมิอะไรเองทุกอย่างในชีวิต ของเราเองไม่ได้ทั้งหมดนี่คะ คุณน้ำขับเครื่องบินไม่ได้ หาก ไม่ใช้เงินมาซื้อตั๋วไปขึ้นเครื่องบินที่คนอื่นขับ แล้วคราวนี้พี่ต้น จะให้คุณน้ำว่ายน้ำ หรือพายเรือไปดูดอกซากุระที่ญี่ปุ่นหรอก หรือคะ? แก่ตาย หรือไม่ก็โดนไอ้หลามคาบไปเคี้ยวกรุบกริบ เล่นได้เลยนะคะ"
"ถึงอาคารเรียนแล้วค่ะ คุณน้ำ..ถือกระเป๋าเดินเข้าห้อง ไปเองคนเดียวนะคะ พี่ไปล่ะ!!"
คนเป็นพี่โกรธจนหน้าเขียว ... ไม่ยอมจูงมือน้องเดินไป ส่งถึงห้องเหมือนเช่นเคยทำอย่างทุกเช้า
เดินก้าวสวบ ๆ .. หายไปท่ามกลางหมู่นักเรียนเด็กโต ๆ ปล่อยคนเป็นน้องยืนมองตามหลังไปตาปริบ ๆ ...
และต่อจากนั้นมา การจะเอ่ย .. จะพูดอะไรอีกแต่ละครั้ง เด็กหญิงสายธารจึงมักจะหมั่นมองสีหน้า เพราะเกรงว่าพี่ชาย จะโกรธ จะตะคอกใส่ตนอยู่ร่ำไป
และครั้งนี้เองก็เช่นกัน ที่ต้องรู้ซึ้งอยู่แก่ใจ
พี่ชาย..ต่อให้โตมาแล้วจะใจดี สุภาพ อ่อนโยนกับน้อง น้อยมากแค่ไหน .. แต่ ..
... หากลงเขาบอกว่า 'ไม่' ก็คือ .. ต้องไม่!!!่
... หากเขาบอกว่าจะ 'ไป' ก็คือ .. ต้องไป!!!
บทกลอนเก่าที่พี่ชายคนเก่งเคยแต่งเล่น
... ก้องขึ้นอยู่ในความทรงจำ ...
แค่หลับตา ...
มือแตะใจ จะได้พบ
แค่เพียงสบ ...
นัยตาดาว พร่างพราวฝัน
แค่โอบแอบ ...
แนบดวงใจ อันนิรันดร์
ผูกสัมพันธ์ ... หอบรักข้าม
ปลายฟ้าไกล ...
ปลายฟ้าไกล ...
ที่ต่อไปคงจะได้ชื่อว่า ... 'นิวซีแลนด์'
... ต่อให้เธอก้มลงร้องไห้โยเยจนตัวงอ
ครั้งนี้ ... พี่ชายคงไม่มีวันตามใจเธอ .. อีกแล้ว
.. ลา .. มิละลา ..
ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน .. พอแตกใบอ่อนเป็นมะลิลา
รักซ้อนแซมด้วยใบโศก รักซ้อนแซมด้วยใบโศก
น้ำตาน้องนองตก .. ที่พี่เพิ่งมาบอกลา ..
เริ่มต้นพี่ก็ไม่รัก .. ลงท้ายพี่ก็ไม่รัก
ทิ้งน้องอกหักข้างต้นมะลิลา...
เสียงเพลงแซวเก่า ๆ จากวิทยุของนายแม้นคนสวน
.. แว่วมาตามลม .. ราวกับจะ 'เย้ยเยาะ' คนอยู่ข้างหลัง
อย่างไร ... ก็อย่างนั้น
คำชี้แจงจากใจนักเขียน
เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ มีกลิ่นไอที่นักอ่านตัวยงบางท่านอาจตะหงิดใจสงสัย
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
นิยายเรื่อง 'น้องน้อยที่รัก' เรื่องนี้
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ซึ่งนิยายเล่มรักเรื่องนั้นคือ ...
... 'พี่เลี้ยง' ... ของท่านนักเขียน ... 'ทมยันตี' ...
บุคคลที่ไรต้ายืดถึงเป็นต้นแบบ เป็นแรงบันดาลใจ และเป็นแบบอย่างที่ดี ที่ไรต้าจะสามารถก้าวตามท่านได้..ในเส้นทางนักแต่งนิยายที่รักความสงบสุขผู้หนึ่งก็เท่านั้น
ดังนั้น ... เจตนาที่ตั้งใจแต่งนิยายเรื่องนี้
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ไรต้าเพียงแค่อยากเก็บกลิ่นไอนิยายที่ตนรัก .. มาไว้ในรูปแบบที่ตนจินตนาการของตนเองเท่านั้นเองค่ะ
... หวังว่านักอ่านจะเข้าใจ ...
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพของแต่ละเรื่องนะคะ สู้ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น