นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 2 (2)
"งานยุ่งมาก เศรษฐกิจกำลังมีปัญหา แถมบริษัทก็ยังมา มีลูกค้าลดลง พี่เลยต้องวิ่งเจรจาช่วยคุณอาอาคมวิ่งหาลูกค้า ใหม่ ๆ"
ผู้ทำหน้าที่สถาปนิกในเครือบริษัทฯ ที่รับเหมาก่อสร้าง ของคุณธันวาเอยเสียงอ่อน เสมือนเป็นการชี้แจง .. แก้ตัวถึง สาเหตุที่ตนต้องหายตัวไปเนิ่นนาน เพราะพอหลังจากเรียนจบ เหมันต์ที่เลือกเรียนด้านสถาปนิกเพราะหัวสมองให้ จบมาก็จึง รับอาสาไปดูแลสาขาทางภาคอิสานที่กำลังเปิดสู่การค้าเสรีไร้ พรมแดน หากแต่เพราะพิษเศรษฐกิจช่วงนี้ การติดต่อเจรจา เซ็นสัญญาต่าง ๆ จึงดูยากเย็นแสนเข็ญ และมีจำนวนลดลง ... ด้วยเหตุนี้ แม้คนที่มิได้มีหน้าที่เกี่ยวข้องโดยตรง หากแต่เป็น การทำเพื่อช่วยเหลือผู้มีพระคุณ อะไรที่พอหยิบจับช่วยทำได้ เหมันต์ก็มิคิดที่จะละเลย
"มาครั้งนี้ พี่ต้นจะอยู่ได้นาน...ไหม?"
แม้เสียงจะยังดูใส แต่มิอาจปกปิดความกล้ำกลืน
ก่อนนี้พี่ชายก็เคยกลับมา แต่ทว่ามักจะอยู่เพียงแป็บ ๆ นานสุดก็แค่เพียงวัน หรือแค่สองวัน
"ครั้งนี้คงอยู่ได้หลายวันค่ะ เพราะคุณลุงเรียกให้พี่กลับ มาช่วยดูแลการตกแต่งเรือน .. ทับทิมให้คุณน้ำ" คนตอบละคำ ว่า 'เรือนหอ' เอาไว้อย่างผู้ที่อยากจะพูดแต่พูดไม่ใคร่เต็มเสียง
"ไปเถอะค่ะ ทานข้าวกัน พี่ชักเริ่มจะหิวแล้วสิ ยิ่งได้ยิน ป้าแก้วคุยว่าวันนี้ตั้งแกงเขียวหวานกับผัดฉ่าปลาดุกของโปรด ไว้ให้พี่ ว่าแต่ว่า จะหุงข้าวไว้พอหรือเปล่าเถอะ เพราะอยู่ที่โน้น อาหารไม่ค่อยถูกปาก .. ป้าแก้วทำอะไรปราณีตจนพี่จะติดเป็น นิสัย จนไปชิมฝีมือใครก็เลยไม่ค่อยจะคล่องคอสักนิดเลย"
พี่ชายพูดเสียงดังกลบร่องรอยในใจก่อนหน้า ราวกับจะ ใช้มันขับไล่อะไรบางอย่างไปเสียด้วยกัน .. กับเสียงที่ทำให้ดู สดใสลั่น ๆ นั้น
"ป้าแก้วครับ เดี๋ยวพอผมทานข้าวเสร็จแล้วจะรีบกลับมา ช่วยดูหลอดไฟที่ห้องน้ำให้นะครับ ผมว่าแสงมันชักอ่อน ๆ มัว ๆ อย่างไรพิกล แสดงว่าใกล้จะหมดอายุการใช้งานล่ะ ยิ่งพักนี้ ป้าบ่นว่าหูตาแย่ ไม่ค่อยดี หากเกิดไฟดับไปกระทันหันช่วงที่ ผมไม่อยู่.. เกิดลื่นล้มไปป้าแก้วจะลำบาก"
คนพูดรู้จักห่วงใย ใส่ใจคนรอบข้างอย่างรอบครอบ
พอพูดถึงตรงนี้ คนที่สาละวนเดินสั่งโน้นนี่จึงได้เงยหน้า มาเห็น 'ทูนหัว' ของตนเองก็ครานี้
"ขอบคุณค่ะคุณต้น อ่ะ? อ้าว!! ต้าย! คุณน้ำเดินมาตอน ไหนกันคะ ป้าแก้วไม่เห็น ดูสิ.. มัวแต่ยุ่งวุ่นวายเตรียมนับเครื่อง เงินเครื่องทองมาขัด กลัวจะไม่ทันวันงานรับขันคุณน้ำแหน่ะ ค่ะ .. ทานอะไรมาหรือยังคะ อ๋อ!! ตายจริง นี่มันเวลาอาหารค่ำ กันแล้วนี่ แย่จริง ..คนแก่คนเฒ่าก็งี้ค่ะ.. จะหลงลืมวันเวลากัน ง่ายดายเหลือเกินแล้ว"
คนเป็นแม่นมร่วมของทั้งสอง .. บ่นเหยียดยาวได้ตาม ประสา
แต่คำว่า 'ขัดเครื่องเงินเครื่องทองเตรียมรับขัน' ทำให้ ผู้ฟังทั้งสองต่างคนต่างเมินหน้าไปกันคนละทาง
.. ต่างคน .. ต่างความรู้สึก .. ไม่ต่างกัน
ผู้พี่ก้าวนำหน้า ... ผู้น้องก้าวตามหลัง
มักเป็นภาพประจำชินตาของผู้คนทั้งบ้าน .. นับจากเด็ก ทั้งสองเริ่มโตเข้าสู่วัยหนุ่มสาวก็แทรกเข้ามา .. แทนที่ภาพจำ ก่อนหน้า .. ในครั้งยามที่ทั้งสองยังเป็นเด็กเล็กไปเสียสิ้น
เด็กหญิงผมเปียวิ่งโล่ ๆ ไล่จับโน้นนี้
ขณะที่พี่ชายหน้ายุ่ง เกาหัวแกรกอย่างโมโห พร้อมถือ ชามข้าวในมือ..คอยไล่ป้อนน้อง และมักจะมีบางคราบบางครา ที่คนตัวใหญ่กว่าจะจับน้องน้อยพาดขา ซัดเพี๊ยะ ๆ เพราะพอ พี่ชายป้อนผัก น้องสาวก็ถ่มพ่นทิ้ง ผู้พี่หมั่นไส้ .. เลยต้องมีการ 'ลงไม้ลงมือ' สั่งสอนกัน .. ลั่นไปหมด
คำชี้แจงจากใจนักเขียน
เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ มีกลิ่นไอที่นักอ่านตัวยงบางท่านอาจตะหงิดใจสงสัย
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
นิยายเรื่อง 'น้องน้อยที่รัก' เรื่องนี้
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ซึ่งนิยายเล่มรักเรื่องนั้นคือ ...
... 'พี่เลี้ยง' ... ของท่านนักเขียน ... 'ทมยันตี' ...
บุคคลที่ไรต้ายืดถึงเป็นต้นแบบ เป็นแรงบันดาลใจ และเป็นแบบอย่างที่ดี ที่ไรต้าจะสามารถก้าวตามท่านได้..ในเส้นทางนักแต่งนิยายที่รักความสงบสุขผู้หนึ่งก็เท่านั้น
ดังนั้น ... เจตนาที่ตั้งใจแต่งนิยายเรื่องนี้
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ไรต้าเพียงแค่อยากเก็บกลิ่นไอนิยายที่ตนรัก .. มาไว้ในรูปแบบที่ตนจินตนาการของตนเองเท่านั้นเองค่ะ
... หวังว่านักอ่านจะเข้าใจ ...
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพของแต่ละเรื่องนะคะ สู้ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น