นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 3 (1)
ตาใหญ่กว้างของผู้สูงวัยแลกวาดกลับมามองยังผู้มีศักดิ์ เป็นลูกชายในอุปการะอีกครั้ง
ผมดกหนาดำขลับ จมูกโด่งเป็นสันเห็นได้ชัด ... ก้มหน้า ก้มตาอยู่ที่จานอาหาร แพขนตาหนายาวตรงล้อมกรอบดวงตา ยาวรี ที่คุณธันวาเจนใจว่ามักมีประกายซื่อตรงมุ่งมั่น .. ไม่ต่าง ไปจากบิดาผู้ซื่อสัตย์ของเขาเลยสักนิด
หากเป็นไปได้ .. เขาเองก็อยากที่จะรักษาสัญญาไว้ให้ ได้ทั้งหมด
ภาพจำยังติดตา
... กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้ง ...
ท่ามกลางความมึนงง..เสียงเอะอะและความและยับเยิน
"ลูก..เมียพี่.."
แม้แต่เวลาที่ใกล้จะลมหายใจสุดท้าย .. คนเป็นหัวหน้า ของครอบครัว..มิวายจะห่วงหาและกังวลถึง
"ฝากดูแล .. ด้วยนะครั .."
สิ้นคำสั่งเสียอ่อนเบาสุดท้ายที่กล่าวได้ .. ศรีษะชุ่มเลือด ก็ตกห้อย .. พร้อมลมหายใจสุดท้ายที่ขาดหาย
..........
แต่ ..
'ชีวิต' มันไม่ใช่สิ่งง่ายดายที่จะกำหนด หรือควบคุม
ดูอย่างเขาหรือ หากเป็นได้ เขาเองก็จะยินดีมากกว่า หาก 'สองพี่น้อง' จะรักใคร่ดูแล..ห่วงใยกันและกันตลอดไป .. ไม่ว่าจะอย่างไรเสีย ... เขาก็เชื่อแน่ว่า
'เหมันต์ ... จะมิมีวันทอดทิ้งน้องน้อยของเขาแน่นอน'
แต่ดูหรือ ...
มรสุมชีวิตก็กลับพัดพาคนที่ไม่เคยนึกอยากพึ่งพิงผู้ใด
สุดท้ายสายลมก็หอบซัด ให้จำต้องไปหลบใต้ต้นตะบอง เพชรอย่างคุณภิรมณ์เข้าให้จนได้ .. และหากคุณธันวาจะไม่ คาดคิดมาก่อนว่าผู้ที่ต้องมารับกรรมชดใช้จะกลายมาเป็นบุตร สาวสุดรัก ...
ในตอนนั้น เขาจะยังร้องขอความช่วยเหลือนั่นอีกไหม?
คำตอบหรือ ... ต่อให้ถึงเวลาจริง ๆ ที่ไม่ว่าจะอย่างไร ... คุณธันวาก็จำต้องเหลียวหันมามองบรรดาเหล่าลูกน้อง บริวาร พนักงานบริษัทฯ ในปกครองของเขาอยู่ดี
'หนึ่ง .. หรือจะแลก .. หลาย'
สุดท้าย ... เขาก็ยังจำต้องเลือกฟางซ่อนหนามแหลมนั้น เอาไว้อยู่ดีนั่นละ!!
คนเป็นผู้นำ ...
จะเห็นแก่ตัว เห็นแก่ความสุขส่วนตนคนเดียว..ได้หรือ?
ลอบผ่อนลมหายใจหนัก ๆ อยู่เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ แต่ตาก็ยังคงหยุดอยู่ที่หนุ่มน้อย
... รูปร่างสูงสง่า คล้ำเข้มขึ้น และแลดูจะซูบผอมลง ...
ดวงหน้าหล่อเหลาคมสัน เงียบขรึม..มิใคร่จะอ่านเดาใจ ได้ง่ายดายนัก
แม้จะเห็นหน้ากันมาแต่เยาวัย วิ่งเล่น วิ่งไล่กันอยู่สองคน พี่น้อง
คุณธันวา ก็สุดที่จะเดาใจหนุ่มน้อยผู้เคร่งขรึมคนนี้ได้ มากเท่าไหร่ เพราะพอหลังจากสิ้นคุณวรารัน 'เด็กชายเหมันต์'
จากเด็กซุกซนที่เที่ยวมุดโน้น ปีนนี้นั่น ก็กลับเงียบขรึม ขึ้น .. จนดูคล้ายกลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้นทันตา
จำภาพติดตาของเด็กชายหุ่นเก้งก้าง ศรีษะเลี่ยนโล่ง ที่ เพราะเพิ่งละออกมาจากชายผ้าเหลือง
.. ยืนกอดห่อกระดูกสีขาว..ของผู้เป็นมารดาอยู่แนบอก
... น้ำตาลูกผู้ชายไม่มีให้เห็นสักนิดหรอก ...
... แต่ความหม่นหมองอาดูร มีหรือที่ใครจะไม่รู้สึก ...
ความโดดเดี่ยวอ้างว้าง ดูราวกับจะเกาะกุมกลืนร่างเข้ม เก้งก้างสูงโย่งให้หายไปจากหมู่ผู้เฝ้ามอง ..อาการนั้น.. เรียก ความสลดหดหู่เหลือล้ำจนมิมีผู้ใดจะกล้ากล้ำกราย เพราะกลัว ร่างผอมจะสลาย..หายไปอีกคน
จะมีก็เพียงแต่เด็กหญิงสายธาร ..
ที่เดินเข้าไปจับอีกมือที่ว่างเปล่าของพี่ชายเอาไว้เงียบ ๆ
'พี่ชาย' .. คงรู้สึกถึงความอบอุ่นนั่น
จึงก้มหน้าลงมามอง 'น้องน้อย' นิ่ง .. นาน
นัยตาที่เคยแจ่มกระจ่างใส .. บัดนี้ดู .. โศก สลด ..
รับรู้ว่าต่อไปจะไม่มีอารันคนดีทำขนมสวย ๆ อร่อย ๆ ให้ ..ต่อไปจะไม่มีใครเดินมาตัดสินคดีความให้พี่น้อง.. และต่อไป ก็จะไม่ได้ยินเสียงพร่ำบ่นหรือไล่ตะเพิดพี่ชายให้ไปอาบน้ำขัด ขี้ไคลอีกต่อไปแล้ว
"อารันอยู่กับเรา ...ตรงนี้..."
น้องน้อย..เอื้อมมืออีกข้างที่อบอุ่นไม่แพ้มือที่ประทับมั่นบน มือใหญ่กว่า ... แตะ 'หัวใจ' ของพี่ชาย
คุณยมนาถึงกับน้ำตาร่วงเผาะ ... เพราะกั้นไม่อยู่
ในขณะที่ป้าแก้วต้องยกชายแขนเสื้อลูกไม้สีดำ แอบหัน ไปซับน้ำตา
คำชี้แจงจากใจนักเขียน
เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ มีกลิ่นไอที่นักอ่านตัวยงบางท่านอาจตะหงิดใจสงสัย
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
นิยายเรื่อง 'น้องน้อยที่รัก' เรื่องนี้
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ซึ่งนิยายเล่มรักเรื่องนั้นคือ ...
... 'พี่เลี้ยง' ... ของท่านนักเขียน ... 'ทมยันตี' ...
บุคคลที่ไรต้ายืดถึงเป็นต้นแบบ เป็นแรงบันดาลใจ และเป็นแบบอย่างที่ดี ที่ไรต้าจะสามารถก้าวตามท่านได้..ในเส้นทางนักแต่งนิยายที่รักความสงบสุขผู้หนึ่งก็เท่านั้น
ดังนั้น ... เจตนาที่ตั้งใจแต่งนิยายเรื่องนี้
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ไรต้าเพียงแค่อยากเก็บกลิ่นไอนิยายที่ตนรัก .. มาไว้ในรูปแบบที่ตนจินตนาการของตนเองเท่านั้นเองค่ะ
... หวังว่านักอ่านจะเข้าใจ ...
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพของแต่ละเรื่องนะคะ สู้ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น