นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 2 (1)
เฮ้!! คุณครับ
..พวกคุณ ๆ ที่เดินผ่านกันไปมากันอยู่แหละครับ
ผมมีคำถามอยากถามน่ะว่า ..
บนหนทางที่ผ่าน ๆ คุณเคยพบเห็นผู้หญิงที่สวยที่สุด ในโลกคนหนึ่งบ้างไหมครับ?
และถ้าหากว่า .. พวกคุณบังเอิญพบเธอ ..
.. เธอกำลังร้องไห้อยู่หรือเปล่า?
ช่วยบอกเธอ .. แทนผมหน่อยสิครับ
บอกเธอว่า .. ผมขอโทษ .. ผมเสียใจ
ไม่ว่าจะอย่างไรผมก็อยากให้เธออยู่เคียงข้างเสมอ ..
โธ่ .. คุณจะไม่บอกเธอให้ผมหน่อยหรือ ว่าผม .. รักเธอนะ
เสียงทุ้มนุ่ม .. แผ่วเศร้าเคล้าคลอมากับเสียงกีตาร์โปร่ง ตัวโปรดของพี่ชาย ที่มักใช้เล่นบ่งบอกอารมณ์ผู้เป็นเจ้าของ ในยามที่อัดอั้นตันใจกระไร ... ในบางครั้ง
กลิ่นราตรีที่ปลายระเบียงเรือนไม้สีขาวหลังเล็ก .. เริ่ม ส่งกลิ่นละมุนมาตามลมแผ่วพริ้ว ฉุดรั้งให้ปลายเท้าบอบบาง ชะงักสักเพียงครู่ ก่อนจรดปลายเท้าก้าวต่อ
"พี่ต้น ..กำลังเล่นเพลงเรียกหาสาวสวยคนไหนในโลกนี้ อยู่หรือคะ?"
เสียงใส ๆ เอ่ยแซวเสียงแจ๋ว ๆ เพราะเพียงเธอก้าวเลย พ้นบันไดชานเรือนไม้เก่าสีขาว ที่ชายหนุ่มเลือกมาพักยามเริ่ม โตเป็นหนุ่ม .. ร่างบางโผล่พ้นขึ้นมา ผู้เป็นพี่ชายก็วางกีตาร์ .. ดุจรอต้อนรับ
"ก็ ... เรียกใครแถว ๆ นี้แหละค่ะ"
คนตอบ ทำท่ามองลม..มองแล้งไปตามเรื่อง
"คุณแม่ให้มาตามไปรับประทานอาหารค่ำค่ะ"
คนน้องแจ้งความเสียงแจ๋ว ๆ ราวเด็กหญิงตัวน้อย ๆ มัก ทำเสมอ .. ในอดีตยามที่มารดาอันเป็นที่รักมีคำสั่งอ่อนหวาน
'ไปแน่ะค่ะ..คุณน้ำ.. ไปเรียกพี่ชายมากินข้าวกินปลากัน เถอะไป คงเพิ่งเลิกเรียนกลับมาซะเย็นค่ำ ป่านนี้จะหิวโงกเสีย แล้วล่ะก็ไม่รู้'
แล้วเด็กหญิงสายธารก็จะวิ่งจนหางเปียปลิวไหว ๆ วิ่งซุก ซุนตามหาพี่ชายไปทั่ว
"ป้าแก้วทำยำเล็บมือนางให้ชิมเมื่อบ่ายน่ะค่ะ ยังอิ่มอยู่ เลยค่ะ"
ปากพูด แต่ร่างสูงก็เตรียมขยับลุก เพราะให้อย่างไร ก็มิ อาจขัดความมีน้ำใจต่อบุคลผู้มีพระคุณทั้งสองท่านได้เด็ดขาด ฉะนั้น ..ไม่ว่าเรื่องที่ขอหรือสั่งมา.. ไม่ว่าจะเล็กจะน้อย เหมันต์ จึงมิมีวันเห็นเป็นผิดหรือกล้าปฏิเสธได้เต็มคำเลยสักครั้ง
"ป้าแก้วลำเอียง ทีของคุณน้ำได้แค่เกี๊ยวน้ำ"
สาวน้อยทำปากยื่นไปยังปลายระเบียงอีกด้าน ที่แม่นม กำลังสาละวนสั่งเด็กสาวรุ่นขัดเครื่องเรียงจานง่วนอยู่ จนไม่ ทันได้สังเกตเห็นสาวน้อยทูนหัวของนางเดินเลาะมาในคราวนี้
"ก็คุณน้ำกินเผ็ดไม่เก่ง"
พี่ชายอมยิ้ม เป็นเชิงแกล้งเยาะเย้ย
"คุณน้ำกินได้"
เถียงเสียงอ่อย
"ได้นิดเดียว แค่พอผงพริกแตะติดปลายช้อน"
คนพี่ไม่เคยยอมให้น้องน้อยของเขาสักเท่าไร ในเรื่องที่ มักกระเย่อกระเหย่งเถียง
"พี่ต้นดูผอมลงจังค่ะ ที่โน้นอาหารไม่อร่อยนักหรือ?"
ผู้น้องเปลี่ยนเรื่อง เพราะพอพี่ชายเปลี่ยนมาอยู่ใต้ชุด อยู่บ้าน ด้วยเสื้อยืดสีขาวคอกลมกับกางเกงขาสั้นสีเข้มกว่า ก็ ทำให้ร่างสูงตรงดูซูบซีดขึ้นผิดตาจากแต่ก่อน จนน้องน้อยตี หน้าเหยด้วยความเป็นห่วงพี่ชายไม่วายเว้น
คำชี้แจงจากใจนักเขียน
เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ มีกลิ่นไอที่นักอ่านตัวยงบางท่านอาจตะหงิดใจสงสัย
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
ซึ่งในความเป็นจริง 'ไรต้ามือใหม่มาก' ...จะว่าไป ก็ไม่อาจเอ่ยได้ไม่เต็มปาก มิกล้าเปรียบเทียบอะไรเลย ... แต่เพื่อกันความสงสัยแคลงใจในภายหลังจึงขอแจ้งและแจงให้ทราบว่า
นิยายเรื่อง 'น้องน้อยที่รัก' เรื่องนี้
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ไรต้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายเล่มโปรดมาก ๆ เล่มหนึ่ง
ซึ่งนิยายเล่มรักเรื่องนั้นคือ ...
... 'พี่เลี้ยง' ... ของท่านนักเขียน ... 'ทมยันตี' ...
บุคคลที่ไรต้ายืดถึงเป็นต้นแบบ เป็นแรงบันดาลใจ และเป็นแบบอย่างที่ดี ที่ไรต้าจะสามารถก้าวตามท่านได้..ในเส้นทางนักแต่งนิยายที่รักความสงบสุขผู้หนึ่งก็เท่านั้น
ดังนั้น ... เจตนาที่ตั้งใจแต่งนิยายเรื่องนี้
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ก็มิได้มุ่งหวังหรือเจตนาไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวง
ไรต้าเพียงแค่อยากเก็บกลิ่นไอนิยายที่ตนรัก .. มาไว้ในรูปแบบที่ตนจินตนาการของตนเองเท่านั้นเองค่ะ
... หวังว่านักอ่านจะเข้าใจ ...
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพของแต่ละเรื่องนะคะ สู้ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น